Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Bożena Beata Bielska
Protokolant:	sekretarz sądowy Ewelina Asztemborska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 listopada 2013 r. w O.

sprawy z odwołania K. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania K. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 31.07.2013r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

Sygn. akt III U 1387/13

UZASADNIENIE

K. P. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z dnia 31.07.2013r., nr (...), odmawiającej mu prawa do emerytury. Wskazał, że organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach niesłusznie nie zaliczył mu okresów zatrudnienia na stanowisku spawacza w Państwowym Ośrodku (...) w W. od 15.07.1976r. do 30.04.1989r. i od 1.05.1989r. do 31.12.1991r.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podniósł, że odwołujący na dzień 01.01.1999r. wykazał okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 25 lat, nie wykazał jednak 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. ZUS wskazał, że do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresów zatrudnienia w Państwowym Ośrodku (...) w W. od 15.07.1976r. do 30.04.1989r., ponieważ świadectwo pracy w szczególnych warunkach wystawił przechowawca dokumentacji pracowniczej, Urząd Gminy w W., a nie pracodawca oraz okresu zatrudnienia w (...) w W. od 1.05.1989r. do 31.12.1991r., ponieważ świadectwo pracy w szczególnych warunkach zostało wystawione przez Zakład Usługowo-Produkcyjny (...) Sp. z o.o. w W. a brak jest informacji, że zakład jest następcą prawnym (...) w W..

Biorąc powyższe pod uwagę organ rentowy stwierdził, że K. P. nie spełnia przesłanek do nabycia prawa do emerytury, dlatego zaskarżona decyzja z dnia 31.07.2013r. jest prawidłowa.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

K. P. w dniu 05.07.2013r. złożył wniosek o ustalenie uprawnień do wcześniejszej emerytury.

Po jego rozpoznaniu ZUS w dniu 31.07.2013r. wydał zaskarżoną decyzję, w której odmówił mu prawa do emerytury wskazując, że odwołujący na dzień 1.01.1999r. nie udowodnił wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Z akt ZUS wynika, że organ rentowy uznał za udowodniony na dzień 01.01.1999r. ogólny okres pracy 30 lat i 24 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Do pracy w szczególnych warunkach nie uwzględniono zaś żadnego okresu zatrudnienia, a w szczególności okresu pracy w Państwowym Ośrodku (...) w W. od 15.07.1976r. do 30.04.1989r. i od 1.05.1989r. do 31.12.1991r. oraz okresu zatrudnienia w Zakładzie Usługowo-Produkcyjnym (...) Sp. z o.o. w W. od 2.02.1992r. do 5.09.1995r.

Z akt emerytalnych wynika, że w dniu 22.08.2013r. odwołujący złożył w ZUS dodatkowe dokumenty, dotyczące jego zatrudnienia w (...) oraz w Zakładzie (...). Po zapoznaniu się z tymi dokumentami ZUS w dniu 27.08.2013r. wydał kolejną decyzję. Wprawdzie ponownie odmówił K. P. emerytury, lecz do pracy w szczególnych warunkach zaliczył mu okres zatrudnienia w Zakładzie Usługowo-Produkcyjnym (...) Sp. z o.o. w W. od 2.02.1992r. do 5.09.1995r. oraz okres zatrudnienia w (...) W. od 1.05.1989r. do 31.12.1991r. w łącznym wymiarze 4 lat, 11 miesięcy i 25 dni. Do pracy w szczególnych warunkach ponownie nie zaliczył mu natomiast okresu zatrudnienia w (...) w W. od 15.07.1976r. do 30.04.1989r.

Zdaniem Sądu odwołanie K. P. od decyzji ZUS z 31.07.2013r. nie jest zasadne, bowiem nie spełnia on przesłanek do przyznania emerytury.

K. P.urodził się w dniu (...)zatem podstawą ubiegania się przez niego o prawo do emerytury jest art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie z tymi przepisami prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po 01.01.1949r., jeżeli:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa,

- w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej, tj. 01.01.1999r., udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 dla mężczyzn i okres zatrudnienia w szczególnych warunkach co najmniej 15 lat.

Według przepisu § 2 ust. l w/w Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w Rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Ponieważ organ rentowy ostatecznie zaliczył odwołującemu do pracy w szczególnych warunkach okres zatrudnienia w (...) w W. od 1.05.1989r. do 30.04.1989r. i w Zakładzie Usługowo-Produkcyjnym (...) Sp. z o.o. w W. od 2.02.1992r. do 5.09.1995r., przedmiotem sporu był jedynie okres zatrudnienia w (...) w W. od 15.07.1976r. do 30.04.1989r.

Na okoliczność zatrudnienia w spornym okresie odwołujący złożył świadectwo pracy, wystawione w dniu 2.05.1989r. przez (...) W., w którym wskazano, iż w okresie od 4.09.1971r. do 30.04.1989r. był zatrudniony na stanowiskach monter maszyn rolniczych w dziale remontów, monter maszyn rolniczych w dziale Instalacyjno- Montażowym, ślusarz konstrukcji metalowych w dziale Instalacyjno- Montażowym, mechanik konstrukcji metalowych-kierowca pogotowia technicznego w dziale Instalacyjno- Montażowym i ślusarz-spawacz w DzialeInstalacyjno- Montażowym (k. 6 akt kap.pocz.).

Złożył również świadectwo pracy w szczególnych warunkach, wystawione przez Urząd Gminy W., stwierdzające, iż w okresie od 15.07.1976r. do 30.04.1989r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowodorowym na stanowisku monter konstrukcji metalowych i ślusarz-spawacz (k. 46 akt kap. pocz.). Świadectwo to prawidłowo zostało jednak zakwestionowane przez ZUS, bowiem nie zostało wystawione przez pracodawcę, lecz przez przechowawcę dokumentacji pracowniczej, który nie ma uprawnień do wystawiania świadectw.

Wobec nie złożenia prawidłowego świadectwa pracy w szczególnych warunkach i zarzutów ZUS, Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe w celu ustalenia rodzaju czynności wykonywanych przez odwołującego w spornym okresie.

Na okoliczność pracy K. P. Sąd dopuścił dowód z przesłuchania odwołującego w charakterze strony, przesłuchał świadków H. R., J. J. (1) i Z. T. oraz dopuścił dowód z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych odwołującego.

Z akt osobowych odwołującego wynika, iż w okresie od 04.09.1971r. do 03.06.1972r. zajmował on stanowisko montera maszyn rolniczych w dziale remontu przyczep a w okresie od 4.06.1972r. do 23.04.1974r. stanowisko montera w grupie instalacyjno-montażowej. Następnie w okresie od 24.04.1974r. do 12.04.1976r. odbywał zasadniczą służbę wojskową a po jej odbyciu podjął zatrudnienie w tym samym zakładzie od 11.05.1976r. na stanowisku ślusarza konstrukcji metalowych i pracował na nim do 31.07.1976r. Z dniem 1.08.1976r. został przeniesiony na stanowisko montera konstrukcji metalowych i zajmował je do 31.01.1983r. W tym okresie zatrudnienia odwołującemu powierzano dodatkowe obowiązki kierowcy (od 1.01.1977r. do 31.12.1982r.) i montera instalacji wodociągowych (w okresie od 1.11.1980r.). Począwszy od 1.02.1983r. odwołującemu powierzono stanowisko ślusarza a od 1.04.1983r. stanowisko ślusarza-spawacza, które zajmował do 30.04.1989r.

K. P. domagał się zaliczenia do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w Państwowym Ośrodku (...) w W. od 15.07.1976r. do 30.04.1989r. Wywodził, że w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace spawalnicze.

W ocenie Sądu wyniki postępowania dowodowego wskazują jednak, iż do pracy w szczególnych warunkach można zaliczyć tylko okres pracy od 1.02.1983r. do 31.03.1983r. i od 1.04.1983r. do 30.04.1989r. Tylko bowiem w tych okresach odwołujący w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał czynności spawania.

Podkreślić należy, iż odwołujący domagał się uwzględnienia okresu pracy w charakterze spawacza już od 1976r., chociaż przyznawał, iż uprawnienia spawalnicze uzyskał znacznie później, bo w 1983r. Ani odwołujący, ani żaden z przesłuchanych świadków nie potrafił przy tym podać dokładnej daty uzyskania przez odwołującego uprawnień spawalniczych. Świadek H. R. wskazywał jedynie, iż K. P. po uzyskaniu formalnych uprawnień spawalniczych miał zmieniony angaż na ślusarza-spawacza. Takiej treści zeznania złożył również sam odwołujący (vide zeznania w formie elektronicznej).

Odwołujący na rozprawie w dniu 5.11.2013r. złożył książeczkę spawalniczą, która została wydana mu w dniu 01.07.1982r. (k. 25a.s.). Z zapisów na str. 3 tej książeczki spawalniczej wynika, iż odwołujący w lutym 1982r. przeszedł kurs spawania elektrycznego a we wrześniu 1982r. kurs spawania gazowego. W jego aktach osobowych brak jest natomiast danych dotyczących nabycia formalnych uprawnień spawalniczych, a książeczkę spawalniczą wydano mu na potrzeby kursu, a więc jeszcze przed nabyciem formalnym uprawnień spawalniczych. Zdaniem Sądu należy jednak uznać, że formalne uprawnienia spawalnicze odwołujący uzyskał – tak jak wskazywał - w 1983r., gdyż wówczas zdał egzamin spawalniczy. Taka data korelowałaby z treścią książeczki spawalniczej, wskazującej daty kursów i treścią angaży z jego akt osobowych. Z akt osobowych odwołującego wynika bowiem, że angaż ślusarza-spawacza K. P. uzyskał dopiero z dniem 1.04.1983r. (k. 56 części B jego akt osobowych). Odwołujący zeznał też, że po zdaniu egzaminu spawalniczego jego charakter pracy zmienił się, bo już tylko wykonywał czynności na hali i na hali spawał. Takiej treści zeznania złożyli też świadkowie J. J. (1) i H. R., którzy zeznali, iż odwołujący mając uprawnienia spawalnicze tylko spawał. Zauważyć przy tym trzeba, że zeznania świadka H. R. dotyczą całego spornego okresu a zeznania świadka J. J. (1) dotyczą tylko okresu od 1985r., bowiem jak zeznał, z odwołującym miał styczność tylko w okresie, gdy sam pracował na stanowisku kierownika działu instalacyjno-montażowego, a stanowisko to zajmował od 1985r. Z zeznań J. J. wynika też, że od 1989r. dział instalacyjno-montażowy, w którym pracował, wziął w agencję i wówczas odwołujący także pracował jako spawacz. Na k. 5 akt kap. pocz. znajduje się świadectwo pracy, które potwierdza fakt prowadzenia przez świadka agencji (...) i pracy odwołującego w okresie od 1.05.1989r. do 31.12.1991r.

W ocenie Sądu należy uznać, że obwołujący faktycznie zajmował się jedynie czynnościami spawania już od 1.02.1983r. Z zeznań K. P. i świadka H. R. (vide zeznania w formie elektronicznej) wynika bowiem, iż odwołujący został przeniesiony z grupy instalacyjno-montażowej do pracy na hali produkcyjnej i wówczas zmienił się charakter jego pracy, bowiem już tylko spawał.

Z akt osobowych odwołującego wynika, iż do pracy na hali produkcyjnej został przeniesiony z dniem 1.02.1983r. (angaż z dnia 1.02.1983r. k. 54a części B akt osobowych). Wprawdzie na angażu tym wskazano stanowisko ślusarza, lecz z kolejnego pisma, podpisanego przez mistrza J. P. (k. 54b części B akt osobowych) wynika, że odwołujący od 1.02.1983r. faktycznie pracuje jako spawacz. Mistrz J. P. wnosił bowiem o powierzenie mu stanowiska ślusarza-spawacza wskazując, że po przeniesieniu na produkcję odwołujący faktycznie wykonuje spawanie. Jego wniosek został uwzględniony, bowiem od 1.04.1983r. odwołującemu powierzono stanowisko ślusarza-spawacza.

Mając na uwadze w/w materiał dowodowy Sąd uznał, iż K. P. w okresie od 1.02.1983r. do 30.04.1989r. faktycznie w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał czynności spawania, chociaż miał angaż ślusarza i ślusarza-spawacza. Okres ten wynosi 6 lat i 3 miesiące i nie jest wystarczający do przyznania odwołującemu prawa do emerytury. Organ rentowy uwzględnił bowiem odwołującemu staż pracy w szczególnych warunkach w Zakładzie Usługowo-Produkcyjnym (...) Sp. z o.o. w W. od 2.02.1992r. do 5.09.1995r. i w (...) W. od 1.05.1989r. do 31.12.1991r. w łącznym wymiarze 4 lata 11 miesięcy i 25 dni. Wprawdzie organ rentowy z w/w dwóch okresów wyłączył faktycznie okresy nieobecności w pracy z uwagi na zwolnienia lekarskie, lecz nawet gdyby je uwzględnić w całości, to i tak odwołujący nie miałby wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Cały okres zatrudnienia w Zakładzie Usługowo-Produkcyjnym (...) Sp. z o.o. w W. od 2.02.1992r. do 5.09.1995r. stanowi bowiem 3 lat 7 miesięcy i 3 dni a okres zatrudnienia w (...) W. od 1.05.1989r. do 31.12.1991r. stanowi 2 lata i 8 miesięcy, tj. łącznie 6 lat, 3 miesiące i 3 dni. Po dodaniu uwzględnionego okresu od 1.02.1983r. do 30.04.1989r. (6 lat i 3 miesiące) odwołujący będzie posiadał jedynie 12 lat 6 miesięcy i 3 dni okresu pracy w szczególnych warunkach.

Okres pracy w Zakładzie Usługowo-Produkcyjnym (...) Sp. z o.o. w W. od 6.09.1995r. do 31.12.1997r. nie podlega wliczeniu do pracy w szczególnych warunkach, bowiem odwołujący korzystał wówczas z urlopu wychowawczego.

W ocenie Sądu do pracy w szczególnych warunkach nie można odwołującemu natomiast zaliczyć pozostałego okresu zatrudnienia w (...) W. od 4.09.1971r. do 31.01.1983r. Ze świadectwa pracy i akt osobowych K. P. wynika, iż odwołujący w okresie od 04.09.1971r. do 03.06.1972r. zajmował stanowisko montera maszyn rolniczych w dziale remontu przyczep, w okresie od 4.06.1972r. do 23.04.1974r. stanowisko montera w grupie instalacyjno-montażowej. Następnie w okresie od 24.04.1974r. do 12.04.1976r. odbywał zasadniczą służbę wojskową a po jej odbyciu podjął zatrudnienie w tym samym zakładzie od 11.05.1976r. na stanowisku ślusarza konstrukcji metalowych i pracował na nim do 31.07.1976r. Z dniem 1.08.1976r. został przeniesiony na stanowisko montera konstrukcji metalowych i zajmował je do 31.01.1983r. W tym okresie zatrudnienia odwołującemu powierzano dodatkowe obowiązki kierowcy (od 1.01.1977r. do 31.12.1982r.) i montera instalacji wodociągowych (w okresie od 1.11.1980r.).

Dane zawarte w aktach osobowych odwołującego nie potwierdzają więc, aby w tym okresie w pełnym wymiarze czasu pracował przy wykonywaniu czynności spawania. Podkreślić też trzeba, iż w w/w okresie odwołujący nie miał formalnych uprawnień spawalniczych.

Dla oceny charakteru zatrudnienia dowołującego w w/w okresie od 1971r. do 31.01.1983r. znaczenie mają zeznania świadków H. R. i Z. T., bowiem świadek J. J. (1) pracował z odwołującym dopiero od 1985r.

W ocenie Sądu do pracy w szczególnych warunkach nie podlega wliczeniu okres od 4.09.1971r. do 03.06.1972r. Z akt osobowych odwołującego wynika, że w tym okresie K. P. był zatrudniony jako monter maszyn rolniczych w dziale remontu przyczep. Z zeznań odwołującego oraz zeznań świadka H. R. wynika, że w tym odwołujący robił remont kapitalny przyczep, przy czym wykonywał wszystkie związane tym czynności, a więc także te, które z istoty nie wymagają pracy w kanałach remontowych, dlatego jego pracy nie można zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach. Odwołujący nie domagał się zresztą zaliczenia tego okresu do pracy w szczególnych warunkach.

Od 4.06.1972r. do 23.04.1974r. odwołujący zajmował stanowisko montera w grupie instalacyjno-montażowej, pracował z nim wówczas świadek H. R..

K. P. przesłuchiwany na okoliczność pracy w (...) w okresie bezpośrednio poprzedzającym odbywanie przez niego zasadniczej służby wojskowej zeznał, że przed wojskiem pracował w grupie instalacyjno montażowej, w której robili czynności związane z mechanizacją rolnictwa. Zeznał, iż przed wojskiem wykonywał też inne czynności niż spawanie, czasami tylko spawał, poza tym wykonywał prace ślusarskie, montował przęsła, bowiem wykonywano dużo ogrodzeń, spawał kojce, robił przenośniki obornika i montował je. Zeznał też, że używał narzędzi: kątówki, spawarki, młota, piły do cięcia stali (vide zeznania w formie elektronicznej i adnotacja 00:10:32).

Z powyższych zeznań wynika, iż odwołujący nie wykonywał w pełnym wymiarze czasu prac spawalniczych, dlatego okresu od 4.06.1972r. do 23.04.1974r. nie można zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach, odwołujący nie domagał się zresztą zaliczenia tego okresu do pracy w szczególnych warunkach.

Ponieważ K. P. przed odbywaniem zasadniczej służby wojskowej nie pracował w szczególnych warunkach, nie można mu również uwzględnić okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej (od 24.04.1974r. do 12.04.1976r.) jako pracy w szczególnych warunkach.

Z akt osobowych odwołującego wynika, iż po odbyciu zasadniczej służby wojskowej K. P. podjął pracę dopiero od 11.05.1976r. na stanowisku ślusarza konstrukcji metalowych (wniosek w sprawie zatrudnienia pracownika z 10.05.1976r. k. 38 część B akt osobowych)

Do pracy w szczególnych warunkach nie podlega wliczeniu także okres od 11.05.1976r. do 31.07.1976r. Z akt osobowych odwołującego wynika, że w tym okresie dowołujący miał powierzone stanowisko ślusarza konstrukcji metalowych. Pismem datowanym na 15.07.1976r. powierzono mu zaś stanowisko montera konstrukcji metalowych (k. 39 część b akt osobowych).

Zauważyć trzeba, iż odwołujący nie potrafił wskazać, dlaczego w świadectwie pracy w szczególnych warunkach, wystawionym przez Urząd Gminy W. jako początkową datę zatrudnienia w szczególnych warunkach podano datę 15.07.1976r. W ocenie Sądu data 15.07.1976r., wskazana w tym świadectwie, wynika właśnie z daty sporządzenia pisma o powierzeniu K. P. stanowiska montera konstrukcji metalowych, stanowisko to objął on jednak dopiero od 1.08.1976r., zaś data 15.07.1976r. jest to tylko data sporządzenia pisma o zmianie stanowiska.

K. P. wywodził, iż po odbyciu zasadniczej służby wojskowej wykonywał inne czynności niż przed służbą wojskową co oznacza, że wykonywał takie same czynności już od 11.05.1976r., chociaż dopiero z dniem 1.08.1976r. zmieniono mu angaż na montera.

Odwołujący pytany o okres pracy bezpośrednio po powrocie z wojska początkowo zeznał, iż przed wojskiem wykonywał inne czynności niż po powrocie z wojska, gdyż po powrocie z wojska nie wykonywał prac ślusarskich, tylko prace na wysokości jako monter do montażu konstrukcji, bowiem na wysokości montował kalenice, łaty.

Następnie jednak odwołujący przyznał, iż po wojsku jeździł jakiś czas samochodem Ż., chociaż nie pamiętał, przez jaki czas. Przyznał też, iż po wojsku miał również stanowisko montera instalacji wodociągowych.

Pytany o kierowanie samochodem Ż. zeznał, iż jako kierowca samochodu Ż. razem z brygadą dojeżdżał do pracy, woził pracowników do rolników i do firm, w celu wykonywania tam czynności montażowych, przy czym on też wykonywał te czynności w brygadzie i tylko dodatkowo kierował samochodem.

Zauważyć trzeba, iż z akt osobowych odwołującego wynika, że począwszy od 1.01.1977r. powierzono mu dodatkowe obowiązki - kierowcy samochodu (...) - Pogotowia (...) i przyznano mu w związku z tym dodatek do wynagrodzenia za prowadzenie samochodu (pismo z 1.01.1977r. k. 4 części A akt osobowych). Obowiązki te powierzono mu też w 1978r. (pismo z 1.01.1978r. k. 3 części A akt osobowych), w 1979r. (pismo z 10.10.1978r. k. 44 części B akt osobowych) oraz w latach 1980-1982, o czym świadczą: angaż z 22.02.1980r. (k. 45 części B akt osobowych), angaż z 30.08.1980r. (k. 47 części B akt osobowych), angaż z 24.11.1980r. (k. 48 części B akt osobowych), angaż z akt osobowych), angaż z 13.06.1981r. (k. 49 części B akt osobowych), angaż z 30.06.1981r. (k. 50 części B akt osobowych) oraz angaż z 13.09.1982r. (k. 52 części B akt osobowych).

Z w/w dokumentów wynika, że prowadzenie pojazdu (...) w latach 1978-1982 było jednym z podstawowych obowiązków odwołującego, za które otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie i już chociażby z tego powodu nie można uznać, że wykonywał w pełnym wymiarze pracę spawacza, w tym spawanie na wysokości. Faktycznie wykonywał bowiem m.in. obowiązki kierowcy.

Dodatkowo trzeba też zauważyć, iż K. P. począwszy od 1.11.1980r. powierzono również obowiązki montera instalacji wodociągowych, kanalizacyjnych i gazowych i z tego tytułu przyznano mu dodatkowe wynagrodzenie, płatne miesienie. O powyższym świadczy pismo z dnia 3.11.1980r. z k. 51 części B akt osobowych, przy czym z pisma wynika, iż obowiązki te powierzono mu bezterminowo.

Podnieść też należy, iż K. P. przyznał, iż wykonywał czynności dotyczące instalacji wodociągowych i gazowych. Zeznał bowiem, iż przy instalacji wodociągowej gwintował rury i pomagał je kłaść, kopał ręcznie rowy do instalacji doprowadzającej wodę na głębokość do 1,5m głębokości. Doprowadzał również wodę do budynków rolniczych, co polegało na zrobieniu wykopu i podłączeniu rury z zasilenia do obory, do poideł, do zbiorników wody i do kojców dla świń. Przyznał również, że wykonywał instalacje kanalizacyjne i odprowadzenie ścieków do szamba (vide zeznania w wersji elektronicznej).

Skoro odwołujący przyznał, że poza spawaniem wykonywał również obowiązki montera instalacji wodociągowych i kanalizacyjnych, i za ich wykonywanie otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie, stanowi to dodatkowy powód przesądzający o tym, iż nie można uznać, aby wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracę spawacza, w tym spawanie na wysokości.

Reasumując należy uznać, że okresu od 1.01.1977r. do 31.12.1982r. nie można więc zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach.

Z w/w dokumentacji z akt osobowych wynika, że K. P. obowiązki montera konstrukcji metalowych (bez powierzonych dodatkowych obowiązków kierowcy i prac przy instalacjach wodociągowych, kanalizacyjnych i gazowych) wykonywał tylko w okresie od 1.08.1976r. do 31.12.1976r. i od 1.01.1983r. do 31.01.1983r. Nawet więc przy przyjęciu, iż w w/w okresach odwołujący tylko spawał, w tym spawał na wysokości, jest to okres zbyt krótki aby mógł zaważyć na ocenie jego odwołania.

W ocenie Sądu okresu od 11.05.1976r. 31.01.1983r., w tym okresów bez dodatkowych obowiązków kierowcy i hydraulika od 1.08.1976r. do 31.12.1976r. i od 1.01.1983r. do 31.01.1983r. nie można byłoby zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach także i dlatego, że z materiału dowodowego wynika, iż odwołujący nawet wykonując czynności montera nie tylko spawał, lecz wykonywał także inne czynności.

Poza sporem jest, że w tym okresie odwołujący pracował w grupie instalacyjno-montażowej. Zarówno odwołujący, jak i świadkowie H. R., Z. T. i J. J. (1) zeznali, że brygada instalacyjno-montażowa zajmowała się wykonywaniem robót na potrzeby rolnictwa i zakładów zbożowo-młynarskich.

Odwołujący zeznał, iż w nowo postawionych budynkach w gospodarstwach rolnych u rolników robiono np. całą mechanizację, kojce, stanowiska dla krów, trzody chlewnej, montowano instalację wodną, a montowanie polegało na wykonywaniu kojców i stanowisk. Zeznał też, że z magazynu pobierali towar, wykonywali na wymiar przęsła, koryta, kojce, jechali do rolnika i tam montowali. Z zeznań odwołującego wynika, że montowanie polegało na wykuciu otworów i wstawieniu słupków, pospawaniu kojców i stanowisk dla bydła, kolejek paszowych, zgarniaczy obornika. Wykonywanie tego rodzaju prac przez brygady w dziale instalacyjno-montażowym potwierdzili także w swoich zeznaniach świadkowie H. R., Z. T. i J. J. (1). Z zeznań odwołującego i w/w świadków wynika również, że brygady w tym dziale zajmowały się również montowaniem kominów, zadaszeń, wiat i ogrodzeń a w skład brygady wchodzili spawacze, ślusarze, hydraulicy i monterzy. K. P. przyznał też, że przed nabyciem uprawnień spawalniczych cała brygada jechała do rolników i do innych prac montażowych przy montażu wiat w innych zakładach. Wskazywał też, że dopiero gdy zdał egzamin spawalniczy, charakter jego pracy zmienił się, bo już tylko spawał na hali.

Podkreślić trzeba, że odwołujący przyznał w swoich zeznaniach, iż w okresie gdy zajmował stanowisko montera, najpierw wraz z brygadą na hali wykonywał czynności przygotowywania elementów (kojców, przęseł itp.), co polegało na wykonywaniu czynności ślusarskich a następnie wykonywał czynności montażu w gospodarstwach rolników i w innych zakładach. Odwołujący przyznał, iż w okresie gdy pracował przy montażu jego czynności nie polegały jedynie na spawaniu na wysokości, bowiem kojce, przęsła, podnośniki i inne elementy w oborach nie były montowane na wysokości. Wprawdzie odwołujący wskazywał, że na wysokości wykonywał czynności montowania wiat, lecz z jego zeznań wynika jednocześnie, iż wiaty były montowane tylko na potrzeby innych zakładów, w tym zakładów zbożowo-młynarskich, a montaż wiat był tylko częścią jego obowiązków. Odwołujący faktycznie przyznawał powyższą okoliczność, bowiem w swoich zeznaniach używał sformułowania, iż „najwięcej” pracował na wysokości – a więc nie tylko - pracował na wysokości.

Zauważyć należy, iż również świadek H. R. zeznał, że zanim odwołujący uzyskał uprawnienia spawalnicze, składał konstrukcje metalowe i wyrywkowo spawał, montował na wysokości. Na hali, zanim konstrukcje były wywiezione do odbiorcy, trzeba było je przygotować pociąć i te czynności też wykonywał odwołujący, robił również koryta, kojce i to nie były prace na wysokości. Ponieważ świadek H. R. był brygadzistą w brygadzie odwołującego, wie, jakie prace on wykonywał, dlatego Sąd dał wiarę jego zeznaniom. Sąd nie dał natomiast wiary przeciwnym zeznaniom świadka Z. T., który zeznał, iż brygada odwołującego nie robiła ogrodzeń i kojców, gdyż są one sprzeczne z zeznaniami samego odwołującego i świadka H. R..

Mając na uwadze całokształt w/w okoliczności i rozważań Sąd uznał, że do pracy w szczególnych warunkach nie można zaliczyć okresu zatrudnienia w (...) W. od 11.05.1976r. do 31.01.1983r., bowiem odwołujący nie wykonywał wówczas samych tylko czynności spawania, lecz wykonywał także inne czynności.

W konsekwencji Sąd uznał, iż odwołujący nie spełnia przesłanek warunkujących nabycie uprawnień do wcześniejszej emerytury w oparciu o art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie wykazał bowiem 15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach. Jego odwołanie od decyzji ZUS z dnia 31.07.2013r. zostało wobec tego oddalone w oparciu o art. 477 ¹⁴§1 kpc.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.