Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący - SSO Jerzy Dymke - spr.

Sędziowie: SO Barbara Chojnowska,

SR del. do SO Monika Strzyżewska

Protokolant: sekr. sąd. Ewelina Nadolna

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014r. w Ostrołęce

na rozprawie

sprawy z powództwa E. Z.

przeciwko R. K.

o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego

na skutek apelacji powódki od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 28 maja 2013r., sygn. akt III RC 62/13

orzeka:

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 maja 2013 r., sygn. III RC 62/13, Sąd Rejonowy w Ostrołęce oddalił wniesione w dniu 14 lutego 2013 r. powództwo E. Z. o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci opatrzonej klauzulą wykonalności ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w Ostrołęce w dniu 3 października 2005 r., sygn. III RC 634/03, w której powódka zobowiązała się płacić alimenty na rzecz syna T. po 200 zł mies. i córki R. po 300 zł mies. – ustalając, że nie wystąpiła żadna z wyczerpująco określonych w art. 840 § 1 k.p.c. podstaw przeciwegzekucyjnego powództwa opozycyjnego. W szczególności nie stanowił takiej podstawy podnoszony przez powódkę brak - w okresie kilkunastu miesięcy egzekucji prowadzonej w latach 2009-2010- pełnomocnictwa od dorosłej już wierzycielki R. K. dla jej ojca do pobierania alimentów, bo było to uchybienie formalne podlegające skardze na czynności komornika, jak również fakt wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego powódki względem córki z dniem 29 marca 2012 r., bowiem nie oznaczał on zwolnienia dłużniczki od obowiązku zapłaty alimentów zaległych.

W apelacji od powyższego wyroku w części odnoszącej się do pozwanej R. K. powódka E. Z. wniosła o jego zmianę przez uwzględnienie powództwa, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce zważył, co następuje:

Na wstępie trzeba wyjaśnić, że powódka wystąpiła z powództwem przeciwegzekucyjnym, które jest środkiem merytorycznej obrony dłużnika przed egzekucją, opartym na ściśle określonych podstawach. Nie obejmuje uchybień formalnych komornika, jako organu egzekucyjnego, które powinny być zwalczane przy pomocy rodzajowo innego środka obrony dłużnika w postaci skargi na określoną czynność komornika. Oba tryby są rozłączne, a ich przedmiot wymaga rozróżnienia. Tymczasem powódka jakby nie rozumiała tych uwarunkowań prawnych, podnosząc w apelacji zarzuty dot. „nadzoru judykacyjnego Sądu Rejonowego nad postępowaniem egzekucyjnym”, i „ usunięcia uchybień w postępowaniu egzekucyjnym KM 7/07 komornika I. Z.”, nie kwalifikujące się do rozpoznania w niniejszym postępowaniu, którego granice wyznaczało żądanie pozwu.

Poruszając się w obrębie powództwa należy rozpocząć od podtrzymania, jako generalnie prawidłowego, opisanego wyżej stanowiska Sądu Rejonowego. W apelacji pojawiła się ponadto teza o przedawnieniu roszczenia alimentacyjnego pozwanej R. K., które, w razie wystąpienia, uzasadniałoby uwzględnienie powództwa na podstawie art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. Tak jednak nie było. Z ustaleń poczynionych w instancji apelacyjnej wynikało, że w dacie rozprawy apelacyjnej w dniu 14 stycznia 2014 r. egzekucja prowadzona na rzecz R. K., ur. (...), na podstawie ugody z dnia 3 października 2005 r. dotyczyła reszty alimentów zaległych w kwocie 844 zł ( v. notatka urzędowa, k. 79 ), które w świetle unormowań rządzących przedawnieniem roszczeń alimentacyjnych nie uległy jeszcze przedawnieniu. Należało bowiem zważyć, że w tym przypadku, zgodnie z art. 121 pkt 1 k.c., bieg przedawnienia nie mógł się rozpocząć przed ukończeniem przez wierzycielkę alimentacyjną 18 lat, stosownie do art. 123 §1 pkt 1 k.c. podlegał przerwaniu przez wszczęcie egzekucji komorniczej, zgodnie z art. 125 § 1 k.c. termin przedawnienia wynosił 10 lat. Apelacja nie przyniosła żadnych innych zarzutów, mających znaczenie dla rozstrzygnięcia w danej sprawie. Jak już zaznaczono, uchybienia formalne komornika nie mogły doprowadzić do pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego na gruncie art. 840 § 1 k.p.c., ponieważ nie składały się na wymienione w nim podstawy. Dotyczyło to także prowadzenia egzekucji na mocy ugody, zamiast na podstawie chronologicznie późniejszego orzeczenia alimentacyjnego, zawartego w wyroku rozwodowym z dnia 22 czerwca 2007r., które powtórzyło bez żadnej zmiany obowiązek powódki.

Dlatego Sad Okręgowy oddalił apelację jako bezzasadną, orzekając jak w sentencji na zasadzie art. 385 k.p.c.