Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2014r. w O.

sprawy z odwołania H. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o wartość kapitału początkowego

na skutek odwołania H. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 04.04.2014r. znak (...)-2014

orzeka:

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustala H. J. wartość kapitału początkowego z uwzględnieniem okresu zatrudnienia od 14.06.1977r. do 31.10.1991r. w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w K..

Sygn. akt III U 404/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4.04.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił ustalenia dla H. J. kapitału początkowego na dzień 01.01.1999r. podnosząc, że ubezpieczona nie udowodniła żadnych okresów składkowych przebytych przed dniem 01.01.1999r. Do ustalenia wartości kapitału początkowego ZUS nie uwzględnił okresu od dnia 14.06.1977r. do 31.10.1991r. z tytułu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w K. z powodu braku informacji o liczbie przepracowanych dniówek.

H. J. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, podnosząc, że ZUS niezasadnie nie uwzględnił jej okresu pracy w (...) w K., gdzie pracowała w okresie od 14.06.1977r. do 31.10.1991r. po 8 godzin dziennie, a czasami dłużej.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, że stosownie do art. 4 dekretu z dnia 4 marca 1976 roku o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz członków ich rodzin w celu zaliczenia spornego okresu ubezpieczona powinna przedstawić informację o liczbie przepracowanych dni w ciągu roku obrachunkowego. Wskazując na powyższe wskazał, że brak było podstaw do przyjęcia do ustalenia wartości kapitału początkowego spornego okresu zatrudnienia w (...) w K., gdyż odwołująca nie przedstawiła wymaganych dokumentów, na podstawie których byłoby możliwe ustalenie ilości dni przepracowanych przez nią w danym roku obrachunkowym.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne i zasługiwało na uwzględnienie .

Zgodnie z art. 174 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r. Nr poz. 1440 ze zm.) przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy okresy składkowe, o których mowa w art. 6. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 2 pkt. 12 cyt. ustawy za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991r. okresy pracy na obszarze Państwa Polskiego w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych, objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie, lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki, jak również przed dniem objęcia obowiązkiem ubezpieczenia społecznego z tego tytułu. W spornym okresie zatrudnienia odwołującej kwestie ubezpieczenia społecznego członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych regulował dekret z dnia 4 marca 1976r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych, którzy wykonywali pracę w tych spółdzielniach (art. 1 pkt. 1). Kwestie związane z ubezpieczeniem społecznym odwołującej w spornym okresie należy zatem oceniać w oparciu o powołany akt prawny. Przy ustalaniu okresu pracy w spółdzielni, wymaganego do uzyskania świadczeń, za dzień pracy uważało się 8 godzin pracy, począwszy od dnia 1 lipca 1962 roku, przy czym do dni pracy zaliczało się również dni urlopu wypoczynkowego oraz dni pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub opiekuńczego. Za miesiąc pracy uważało się natomiast 13 dni pracy dla kobiety, jeżeli ubezpieczona nie użytkowała działki przyzagrodowej i nie dostarczała spółdzielni produktów rolnych wytworzonych w prowadzonym przez siebie gospodarstwie rolnym. Za rok pracy uważało się natomiast rok obrachunkowy, w którym kobieta przepracowała w spółdzielni co najmniej 150 dni, jeżeli nie użytkowała działki przyzagrodowej i nie dostarczała spółdzielni produktów rolnych (art. 4 dekretu).

W celu ustalenia rzeczywistego wymiaru czasu pracy odwołującej w spornym okresie Sąd przesłuchał świadków oraz odwołującą w charakterze strony, przeprowadził też dowód z dokumentów.

Z zeznań świadków K. K. i W. R. wynika, że odwołująca rzeczywiście od czerwca 1977r. do października 1991r. pracowała w (...) w K. jako pracownik fizyczny w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracowała we wszystkie dni robocze po 8 godzin dziennie, a w sezonie letnim często dłużej. Zimą pracowała przy przerobie pieczarek, na tłoczni, przy chowie kurcząt. Z zeznań świadków wynika, że odwołująca, podobnie jak świadkowie, była członkiem (...), wynagrodzenie miała wypłacane co miesiąc. Świadkowie dodatkowo zeznały, że one mają ustalony kapitał początkowy z uwzględnieniem pracy w (...) K., ale również musiały odwoływać się do Sądu.

Zeznania świadków potwierdziła w pełni przesłuchana w charakterze strony H. J., która podała, że w (...) w K. była zatrudniona od 14.06.1977r. do 31.10.1991r. Była członkiem (...) w K.. Podała, że była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy, pracowała minimum 8 godzin dziennie, a w sezonie letnim często dłużej. Latem pracowała jako pracownik fizyczny w sadzie, gdzie zajmowała się zbieraniem jabłek i truskawek, pracowała też na przetwórni, zimą zajmowała się suszeniem jabłek i przerobem pieczarek oraz chowem kurcząt.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków i odwołującej, nie znajdując żadnych podstaw by kwestionować ich szczerość i zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy. Świadkowie są osobami obcymi dla odwołującej. Nie mają żadnego interesu w składaniu fałszywych zeznań. Ich zeznania wzajemnie się uzupełniają, tworząc logiczną całość. Świadkowie pracowali razem z odwołującą w spornym okresie, stąd posiadali wiedzę na temat charakteru, a przede wszystkim rzeczywistego wymiaru czasu jej pracy.

Zeznania świadków i odwołującej znajdują potwierdzenie w dokumentach przedstawionych przez odwołującą, w tym w szczególności w świadectwie pracy i legitymacji ubezpieczeniowej. Z przedstawionego świadectwa pracy wynika, że odwołująca w (...) w K. była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy, jako pracownik fizyczny od 14.06.1977r. do 31.10.1991r. Powyższe koresponduje też z zapisami w legitymacji ubezpieczeniowej. Powyższe dokumenty zostały uznane przez Sąd za wiarygodne i nie budziły zastrzeżeń co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.

Sądowi z urzędu wiadomo, z szeregu innych spraw toczących się na skutek odwołań były pracowników (...) w K. od decyzji ZUS, że (...) w K. została zlikwidowana, w trakcie likwidacji nie zabezpieczono dokumentacji osobowo- płacowej byłych pracowników, która uległa zaginięciu lub zniszczeniu. Jakkolwiek nie zachowały się żadne dokumenty, na podstawie których można ustalić dzienny czy też miesięczny wymiar czasu pracy odwołującej, to w przekonaniu Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe, a w szczególności dowody osobowe omówione powyżej, pozwoliły na dokonanie ustaleń umożliwiających zaliczenie odwołującej spornego okresu zatrudnienia do okresów składkowych. Odwołująca niewątpliwie w spornym okresie od 14.06.1977r. do 31.10.1991r pracowała w wymiarze minimum 8 godzin dziennie a często dłużej, pracę świadczyła we wszystkie dni robocze, w tym w soboty, nie korzystała z urlopów bezpłatnych i wychowawczych. Fakt, iż odwołująca pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy potwierdza też adnotacja w przedstawionym przez nią świadectwie pracy.

Reasumując powyższe Sąd doszedł do przekonania, że przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że do ustalenia wartości kapitału początkowego należy zaliczyć H. J. okres pracy w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w K. od 14.06.1977r. do 31.10.1991r., ponieważ ustalony wymiar czasu pracy pozwalał na jego uwzględnienie, stosownie do przepisów cytowanego wyżej dekretu z dnia 4 marca 1976 roku.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustalił H. J. wartość kapitału początkowego z uwzględnieniem okresu zatrudnienia od 14.06.1977r. do 31.10.1991r. w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w K..

Nie mógł odnieść zamierzonego skutku również zarzut naruszenie art. 244 § 1 w związku z art. 308 § 1 k.p.c. przez bezpodstawne uznanie za dowody niepoświadczonych kserokopii za zgodność z oryginałem. Skarżąca w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w piśmie z dnia 11 lutego 2015 r. wytknęła niepoświadczenie za zgodność z oryginałem tylko: kserokopii decyzji Urzędu Powiatowego w B. z dnia 14 czerwca 1974 r.; kserokopii programu włączenia do sieci linii 110 kV z dnia 15 lipca 1974 r.; kserokopii operatu szacunkowego; kserokopii protokołu końcowego odbioru linii z dnia 20 lipca 1974 r. W odpowiedzi na pismo z 11 lutego 2015 r. uczestnik w piśmie z 14 maja 2015 r. przedstawił uwierzytelnione kopie: decyzji Urzędu Powiatowego w B. z dnia 14 czerwca 1974 r.; programu włączenia do sieci linii 110 kV; operatu szacunkowego; wyciągu z mapy ewidencyjnej; protokołu z dnia 16 września 1974 r. (wobec nieposiadania oryginału protokołu z dnia 20 lipca 1974 r.). Z porównania zarzutów podniesionych przez wnioskodawczynię w piśmie z dnia 11 lutego 2015 r. z dokumentami załączonymi przez uczestnika do pisma z dnia z 14 maja 2015 r. wynika więc, że podstawą rozstrzygnięcia w sprawie o faktach kwestionowanych przez wnioskodawczynię w piśmie z 11 lutego 2015 r. były poświadczone kserokopie, czyli dokumenty w rozumieniu właściwych przepisów postępowania (zob. w związku z tym np. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 14 lutego 2007 r., II CSK 401/06, i 29 kwietnia 2009 r., II CSK 337/08).

W piśmie z dnia 11 lutego 2015 r. wnioskodawczyni natomiast nie podniosła braku poświadczenia kopi dokumentów dotyczących następstwa prawnego uczestnika. W konsekwencji Sąd mógł je objąć podstawą ustalenia stanu faktycznego sprawy. W orzecznictwie przyjmuje się, że kserokopie, choć nie są dokumentami w rozumieniu właściwych przepisów, to jednak uprawdopodobniają istnienie oryginalnych dokumentów. Jeżeli okoliczności wskazane w kserokopiach nie są kwestionowane przez przeciwnika, powinny zostać uznane przez sąd za dowiedzione jako przyznane lub niezaprzeczone (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2016 r., IV CSK 669/15, a także postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 maja 2016 r., II CSK 330/15).

Naruszenia art. 217 § 2 w związku z art. 207 § 6, art. 391 § 1 i art. 13 § 2 k.p.c. skarżąca upatruje w zaliczeniu w poczet materiału dowodowego uwierzytelnionych kopi załączonych do pisma uczestnika z dnia 14 maja 2015 r. oraz w zaliczeniu w poczet tego materiału pisma dotyczącego szerokości pasa służebności, podpisanego przez pracownika uczestnika M. Ł. Jak wynika z wcześniejszych wyjaśnień, pismo uczestnika z dnia 14 maja 2015 r. stanowiło reakcję na twierdzenia wnioskodawczyni zawarte w piśmie z dnia 14 lutego 2015 r. i nie zawierało nowych twierdzeń, a jedynie uzupełniało materiał dowodowy o załączone do niego uwierzytelnione kopie kilku dokumentów. Jako adekwatna, a przy tym niewywołująca zwłoki w postępowaniu reakcja uczestnika na czynność podjętą przez wnioskodawczynię, pismo z dnia 14 maja 2015 r. i złożenie załączonych do niego uwierzytelnionych kopii dokumentów nie mogło być uznane za spóźnione w rozumieniu art. 207 § 6 k.p.c. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2013 r., I CSK 377/12). Z kolei zarzut dotyczący pisma M. Ł. jest z tego już tylko powodu całkowicie bezzasadny, że nie stanowił podstawy żadnych ustaleń faktycznych w sprawie.