Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny

w składzie

Przewodniczący: SSO Marek Konrad

Protokolant: Ewa Pędzich

z udziałem oskarżyciela posiłkowego T. W.

po rozpoznaniu w dniu: 15.04.2014r.

sprawy przeciwko: J. W.

Obwinionemu o popełnienie czynu z art. 119§1kkw

z powodu apelacji: obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wyszkowie z dnia 23.10.2013r. w sprawie II W 447/12

orzeka:

I.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, iż obwinionego J. W. od popełnienia zarzucanego mu czynu uniewinnia

II.  Koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa

Sygn. akt IIKa 52/14

UZASADNIENIE

J. W. obwiniony został o to, że:

I.  w okresie od 6 września 2012r. godz. 10:30 do 7 września 2012r. godz. 14:00 w miejscowości O. na działce ewidencyjnej (...) dokonał uszkodzenia metalowego słupka i jego kradzieży o łącznej wartości 100zł na szkodę T. W.

tj. o czyn z art. 119§1kw

Sąd Rejonowy w Wyszkowie wyrokiem z dnia 23 października 2013r. w sprawie IIW 447/12 uznał obwinionego J. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i na podstawie art. 119§1kw skazując go wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 500zł.

Obciążył obwinionego kosztami postępowania w tym kwotą opłaty.

Apelację od powyższego wyroku złożył obwiniony wyrokowi zarzucając:

- obrazę przepisów postępowania - art. 5§2kpk i 7 kpk polegający na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów oraz zinterpretowaniu wątpliwości na niekorzyść obwinionego

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż czynu dopuścił się W. podczas gdy brak jest dowodów pośrednich i istnieje kilka innych wersji zdarzenia.

W konkluzji apelacji obwiniony wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie obwinionego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd zważył co następuje:

Zdaniem Sądu Okręgowego apelacja jest uzasadniona i jej wniesienie skutkowało zmianą zaskarżonego orzeczenia w kierunku postulowanym przez skarżącego.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy dokonując oceny materiału dowodowego naruszył zasadę wyrażoną w art. 7kpk.

Niewątpliwie słuszne są rozważania Sądu Rejonowego dotyczące mocy dowodowej tzw. dowodów pośrednich – poszlak i ich oceny przy ocenie zachowania czy to oskarżonych czy obwinionych. Dowody takie mogą prowadzić do ustaleń dotyczących winy.

Jednakże jak podnosi sam Sąd Rejonowy, dla uznania winy określonej osoby, niezbędne jest istnienie całego zespołu takich dowodów pośrednich, zaś gdy zgromadzone poszlaki są niepełne, mają jakiekolwiek luki lub też gdy nawet ich pełny zespół nie pozwala wykluczyć innej wersji zdarzenia wówczas nie ma podstaw do uznania winy oskarżonego (obwinionego).

W dalszej części uzasadnienia Sąd Rejonowy wskazuje, że podstawę ustalenia stanu faktycznego stanowiły dowody w postaci zeznań świadków: T. W. oraz R. W..

Poza sporem w sprawie jest to, iż pomiędzy T. W. a obwinionym istnieje konflikt dotyczący przebiegu granicy. W związku z tym zatargiem, wielokrotnie wzywane były interwencje Policji. Obwiniony nie zgadza się bowiem z ustalonym przebiegiem linii granicznej pomiędzy działkami.

T. W. w swoich zeznaniach stwierdził, iż jest przekonany, że to właśnie obwiniony dokonał kradzieży słupka a wniosek taki wywodzi z całokształtu zachowań obwinionego i jego postawy w zakresie spornej granicy. Nadto jak podniósł w swoich zeznaniach, obwiniony miał się odgrażać ze przedmiotowe ogrodzenie zniszczy i rozbierze. Robił także inne rzeczy na złość T. W..

Zeznania T. W. co do faktu odgrażania się obwinionego, potwierdza także świadek R. W..

Także w ocenie Sądu Okręgowego zeznania obu świadków są prawdziwe.

Jednakże uznanie na podstawie tychże dowodów, iż to właśnie obwiniony dokonał kradzieży słupka wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów.

To, iż obwiniony mówił, że usunie ogrodzenie, czy fakt istnienia głębokiego konfliktu pomiędzy nim a T. W., w żadnej mierze nie świadczy zdaniem Sądu Okręgowego, iż takiego usunięcia poprzez kradzież słupka faktycznie dokonał. Sąd Rejonowy wskazuje, że istnienie głębokiego konfliktu pomiędzy obwinionym a T. W., bezkompromisowość obwinionego i wreszcie jego własne słowa o usunięciu ogrodzenia przekonują, że nikt inny poza obwinionym nie mógł dokonać usunięcia słupka.

Z rozumowaniem tym jednakże nie sposób się zgodzić. Jakkolwiek wersje podawane w treści apelacji przez obwinionego dalekie są w większości od realizmu życiowego, to jednak niewątpliwie istnieją możliwe wersje wydarzeń inne od tej, w której to właśnie obwiniony usuwa słupek.

Tych innych wersji wydarzeń, zebrane w sprawie dowody nie mogą zdecydowanie wykluczyć a co za tym idzie brak jest wbrew twierdzeniom Sądu Rejonowego logicznego pełnego ciągu poszlak wskazujących na sprawstwo obwinionego.

Co prawda sprawstwo obwinionego także w ocenie Sądu Okręgowego graniczy z pewnością jednakże materiał dowodowy w sprawie nasuwa taki rodzaj wątpliwości, których nie da się w żaden sposób usunąć. Taka konkluzja musi zatem prowadzić do uniewinnienia obwinionego.

Mając powyższe względy orzeczono jak w sentencji.