Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Grażyna Załęska-Bartkowiak
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Emilia Kowalczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2015 r. w O.

sprawy z odwołania J. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 13.01.2015r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje J. R. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 01.01.2015r. do dnia 31.12.2016r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13.01.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił J. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

J. R. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, żądając jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. wniósł o oddalenie odwołania z uwagi na to, że Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 02.01.2015r. ustaliła, że odwołujący się nie jest niezdolny do pracy.

Przy czym po przeprowadzeniu postępowania dowodowego pełnomocnik ZUS pozostawił rozstrzygnięcie do uznania Sądu.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od dnia 01.01.2013r. do dnia 31.12.2014r. J. R. miał prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 19.11.2014r. J. R. złożył wniosek o ustalenie uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres. Orzeczeniem z dnia 11.12.2014r. Lekarz Orzecznik ZUS ustalił, że J. R. nie jest niezdolny do pracy. Na skutek sprzeciwu jego stan zdrowia był badany przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 02.01.2015r. zajęła analogiczne stanowisko.

Wobec powyższego zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił przyznania J. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art.61 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2015r., poz.748) - prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Definicję osoby niezdolnej do pracy podaje natomiast art.12 ust. 1-3 tejże ustawy, który stanowi, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (ust. 1), przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2), zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3).

W świetle powyższych przepisów skuteczność odwołania J. R. zależna była od wykazania przez niego niezdolności do pracy.

Na tę okoliczność Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu okulistyki, kardiologii i gastroenterologii. Po przeprowadzeniu wywiadu z J. R., jego zbadaniu oraz po analizie dokumentacji medycznej biegły okulista stwierdził, że z powodu uszkodzenia oka prawego jest on osobą częściowo niezdolną do pracy. Niezdolność ta istnieje od chwili urazu tj. od dnia 20.10.2012r. i będzie trwała do grudnia 2016r. (k.13-14).

Żadna ze stron postępowania nie wniosła zastrzeżeń do tak brzmiącej opinii, a organ rentowy w piśmie z dnia 12.05.2015r. wręcz oświadczył, że biorąc pod uwagę wykonywany przez odwołującego zawód stolarza, zgadza się z oceną dokonaną przez biegłych (k.27-28).

Sąd uznał, że opinia wydana przez biegłych jest miarodajna do tego, by się na niej oprzeć. Odwołujący wykonywał zawód stolarza. Pracował przy maszynach w ruchu. Aktualnie na skutek urazu oka prawego jest osobą jednooczną i nie może przez to wykonywać pracy przy maszynach w ruchu ani na stanowisku wymagającym widzenia obuocznego. Tym samym stracił on możliwość wykonywania pracy zarobkowej zgodnej ze swoimi kwalifikacjami.

Sąd przyznał odwołującemu prawo do renty na okres wynikający z opinii biegłych. Ponieważ odwołujący do dnia 31.12.2014r. był uprawniony do renty, zatem Sąd przedłużył to prawo od dnia 01.01.2015r. Natomiast oznaczając datę końcową świadczenia, Sąd wziął pod uwagę, że w przypadku odwołującego jedyną formą leczenia jest przeszczep rogówki oka prawego. Przewidywany czas oczekiwania na tę operację oraz okres konieczny do wygojenia po operacji szacowany jest przez biegłego okulistę do grudnia 2016r. Dlatego Sąd przyznał prawo do renty do dnia 31.12.2016r.

Mając to na uwadze, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał J. R. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 01.01.2015r. do dnia 31.12.2016r.

Zgodnie z treścią art.118 ust. 1a w/w ustawy - Sąd był zobowiązany, przyznając odwołującemu prawo do renty, do zamieszczenia z urzędu w sentencji wyroku rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego odnośnie do nieustalenia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie nie istniały podstawy do obciążenia odpowiedzialnością organu rentowego za nieprzyznanie odwołującemu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy już na etapie postępowania przed ZUS-em. Z uwagi bowiem na poziom skomplikowania sprawy, do jej rozstrzygnięcia niezbędne było zasięgnięcie opinii biegłych sądowych.

Z tych względów orzeczono jak w pkt 2 wyroku.