Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Bożena Beata Bielska
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Małgorzata Bednarek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2016r. w O.

sprawy z odwołania M. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 08.04.2015r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje M. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.02.2015r. do 07.11.2016r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji;

3.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. na rzecz odwołującego kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

M. W. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z dnia 08.04.2015r., odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wnosząc o przyznanie tego świadczenia.

W uzasadnieniu wskazał, że jest niezdolny do pracy, cierpi na chorobę wieńcową, nadciśnienie tętnicze, zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego, zapalenie stawu barkowego, zwyrodnienie stawów, osteoporozę i torbiel móżdżku, dlatego nie może pracować w wyuczonym zawodzie.

W odpowiedzi na odwołanie (...) Oddział w P. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że M. W. w dniu 23.02.2015r. zwrócił się z wnioskiem o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy. W toku jego rozpoznawania Lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 12.03.2015r. wprawdzie stwierdził, że odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy, lecz w wyniku przeprowadzonej przez ZUS kontroli prawidłowości orzekania, sprawa została przekazana do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską ZUS, która ustaliła, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy. W konsekwencji zaskarżoną decyzją z dnia 08.04.2015r. odmówiono mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. W. w dniu 23.02.2015r. zwrócił się z wnioskiem o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy. W toku jego rozpoznawania Lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 12.03.2015r. stwierdził, że odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy do 31.12.2016r. W wyniku przeprowadzonej przez ZUS kontroli prawidłowości orzekania i zastrzeżeń do tego orzeczenia, zgłoszonych przez Zastępcę Głównego Lekarza Orzecznika ZUS, sprawa została przekazana do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską ZUS, która ustaliła, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy. W konsekwencji zaskarżoną decyzją z dnia 08.04.2015r. odmówiono odwołującemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

M. W. cierpi na chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną odc. L-S kręgosłupa, ze znacznym upośledzeniem funkcji narządu ruchu, z zespołem korzeniowo-bólowym, z częstymi zaostrzeniami, z objawami ubytkowymi, szerokopodstawną przepuklinę L2-L3, skoliozę 1° odcinka lędźwiowego prawostronną, zespół bolesnego barku prawego, przeszedł artroskopię barku prawego z powodu masywnego uszkodzenia stożka rotatorów i zmian zwyrodnieniowych stawu ramienno-łopatkowego. Nadto cierpi na chorobę wieńcową, przepuklinę w bliźnie w okolicy dołka sercowego, torbiel pajęczynówki robaka móżdżku, bóle i zawroty głowy, ma alergię na nikiel, utwardzacze, farby i lakiery, przebył też epizody depresyjne.

Odwołujący z zawodu jest magistrem ekonomii. Od 01.05.1999r. jest zatrudniony jako komisarz w Urzędzie Skarbowym w O.. W okresie od 25.11.1988r. do 27.01.1989r. pracował jako krojczy a następnie pracował na stanowiskach biurowych.

Sąd zważył, co następuje:

M. W. w niniejszej sprawie kwestionował prawidłowość decyzji ZUS z dnia 08.04.2015r. podnosząc, że jest niezdolny do pracy.

W ocenie Sądu odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące przesłanki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a jego niezdolność do pracy powstała w okresach przewidzianych w ustawie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ich ustania. Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera art. 12 ust. 1-3 powoływanej ustawy, który stwierdza, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Skuteczność odwołania M. W. zależała od ustalenia, czy jest on chociażby częściowo niezdolny do pracy. Na okoliczność stanu zdrowia odwołującego Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych z zakresu kardiologii, ortopedii i neurologii.

W opinii nadesłanej w dniu 25.08.2015r. biegli: z zakresu kardiologii K. S., ortopedii M. R. i neurologii T. P. rozpoznali u odwołującego: zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa l/s z przewlekłym zespołem bólowym i ograniczeniem ruchomości w odcinku l/s kręgosłupa, zespół bólowy barku prawego, stabilną chorobę wieńcową, torbiel pajęczynówki robaka móżdżku, bóle i zawroty głowy w wywiadzie oraz przebyte w lipcu 2014r. leczenie operacyjne - formaniektomię L4-S1 lewostronną. Biegli stwierdzili, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

W uzasadnieniu biegli wskazali, że odwołujący może pracować według kwalifikacji. Podawane przez niego dolegliwości w sposób istotny i trwały nie ograniczają zdolności do wykonywania pracy urzędnika, w badaniu przedmiotowym stwierdza się dysfunkcje układu nerwowo-ruchowego w stopniu niewielkim, która powoduje niewielkie naruszenie sprawności organizmu. Dodali, że biegły neurolog w badaniu przedmiotowym stwierdza objawy ograniczenia ruchomości w odcinku l/s , a biegły ortopeda nieznaczne ograniczenie ruchomości w barku prawym, obaj jednak stwierdzili, że odwołujący wymaga leczenia farmakologicznego i fizykoterapii w okresie zaostrzenia dolegliwości bólowych. Zdaniem biegłych torbiel pajęczynówki robaka móżdżku z podawanymi bólami głowy i występującymi okresowo zawrotami głowy wymaga dalszej diagnostyki. Obecnie nie stwierdza się objawów móżdżkowych, zaburzeń w próbie Romberga. Przebyte CABG w roku 2006 i stwierdzana obecnie stabilna choroba wieńcowa w/g kardiologa nie jest wskazaniem do uznania badanego za osobę niezdolną do pracy, wymaga natomiast kontroli i leczenia w Poradni Kardiologicznej.

Do powyższej opinii zastrzeżenia wniósł pełnomocnik odwołującego. Podniósł, że odwołujący wykonuje pracę siedzącą, co wiąże się z obciążeniem kręgosłupa i dalszym pośledzeniem jego czynności. Dodał, że większość codziennych czynności wykonuje używając gorsetu usztywniającego kręgosłup oraz ortezy barkowej. W konkluzji pełnomocnik wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych.

Postanowieniem z dnia 23.09.2015r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu neurologii, ortopedii i kardiologii.

Biegli z zakresu neurologii M. B., kardiologii K. S. i ortopedii J. S., w opinii sporządzonej po zbadaniu odwołującego w dniu 07.11.2015r., rozpoznali u niego: chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną odcinka L-S kręgosłupa, ze znacznym upośledzeniem funkcji narządu ruchu, z zespołem korzeniowo-bólowym, z częstymi zaostrzeniami, z objawami ubytkowymi, szerokopodstawną przepuklinę L2-L3, skoliozę 1° odcinka lędźwiowego prawostronną, zespół bolesnego barku prawego u praworęcznego, artroskopię barku prawego z powodu masywnego uszkodzenia stożka rotatorów i zmian zwyrodnieniowych stawu ramienno-łopatkowego, chorobę wieńcową, przepuklinę w bliźnie w okolicy dołka sercowego, torbiel pajęczynówki robaka móżdżku, bóle i zawroty głowy, alergię na nikiel, utwardzacze, farby i lakiery, epizody depresyjne. Biegli w opinii stwierdzili, że stwierdzone schorzenia i stopień ich zawansowania powodują częściową niezdolność do pracy od daty wypełnienia druku N 9 -26.01.2015r., na okres 1 roku od daty badania przez biegłych.

W uzasadnieniu biegli podali, że odwołujący został zakwalifikowany do kolejnego zabiegu operacyjnego przez lekarza prowadzącego, a wykonywana przez niego praca siedząca, w obecnym stanie kręgosłupa nie pozwala na kontynuowanie tego rodzaju zatrudnienia. Nadto odwołujący posiada orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności a badanie MR z dnia 24.06.2015r. uwidacznia narastanie zmian zwyrodnieniowo - dyskopatycznych w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.

Do powyższej opinii biegłych zastrzeżenia wniósł organ rentowy. W piśmie z dnia 22.12.2015r. wskazał, iż z opinii biegłych nie wynika, aby od poprzedniego badania lekarskiego doszło do pogorszenia stanu odwołującego się w stopniu, który powodowałby niezdolność do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji (wykształcenie wyższe ekonomiczne, pracownik umysłowy, zatrudniony jako starszy komisarz w Urzędzie Skarbowym). Nadto wskazał, iż biegli podnoszą kwestię kwalifikacji badanego do kolejnego zabiegu operacyjnego dyskopatii w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, brak jest jednak informacji o terminie operacji a planowana operacja nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy i może zostać przeprowadzona w ramach ZUS ZLA. W konkluzji wniósł o powołanie innych biegłych.

Sąd na podstawie art. 217 § 3 kpc oddalił powyższy wniosek, bowiem zdaniem Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowi dostateczną podstawę do oceny zasadności odwołania.

Przedmiotem sporu było to, czy M. W. jest niezdolny do pracy, gdyż orzeczenie Lekarza orzecznika ZUS, stwierdzające jego częściową niezdolność do pracy, zostało zakwestionowane przez Zastępcę Głównego Lekarza Orzecznika ZUS a Komisja Lekarska ZUS uznała go za zdolnego do pracy. W ocenie Sądu odwołujący wykazał, że jest niezdolny do pracy.

Za podstawę orzekania Sąd przyjął opinię drugiego zespołu biegłych: neurologa M. B., kardiologia K. S. i ortopedy J. S.. Wynika z niej, iż odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy. Opinia ta uwzględnia całokształt okoliczności sprawy, zarówno wyniki badania przedmiotowego, jak i dane wynikające z dokumentacji medycznej a także kwalifikacje odwołującego.

Z opisu badania przedmiotowego odwołującego wynika, iż biegli stwierdzili zaniki mięśni kończyn górnych, a szczególnie barku prawego, ograniczenie ruchomości barku prawego, zaniki mięśni obu rąk, drobne rany dłoni pokryte strupami po reakcji uczuleniowej, obustronnie słabo wyrażone odruchy ścięgniste. Nadto stwierdzili też zaniki mięśni kończyn dolnych, kręgosłup o zniesionej lordozie lędźwiowej ze wzmożonym napięciem mięśni przykręgosłupowych, z ograniczeniem jego ruchomości w maksymalnych zakresach ruchów w odcinku szyjnym i znacznym ograniczeniem ruchomości w odcinku lędźwiowym.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Sądu zasadny jest wniosek biegłych o istnieniu przeciwwskazań do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi przez odwołującego kwalifikacjami, w tym pracy siedzącej.

Odwołujący z zawodu jest magistrem ekonomii. Od 01.05.1999r. jest zatrudniony jako komisarz w Urzędzie Skarbowym w O.. Wcześniej pracował na stanowiskach biurowych a w okresie od 25.11.1988r. do 27.01.1989r. jako krojczy. Z w/w opinii wynika, iż tego rodzaju prac nie może wykonywać. Prace te wiążą się z długotrwałym siedzeniem (a praca krojczego staniem), przyjmowaniem wymuszonej pozycji. Z w/w opinii jednoznacznie wynika, iż u M. W. występują zaniki mięśni kończyn dolnych, kończyn górnych i zaniki mięśni obu dłoni. Tego rodzaju zaniki znacznie utrudniają utrzymanie prawidłowej pozycji ciała oraz wykonywanie ruchów, dlatego słuszny jest wniosek w/w biegłych o niezdolności odwołującego do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

W ocenie Sądu podstawą orzekania nie może być natomiast opinia pierwszego zespołu biegłych, tj. kardiologa K. S., ortopedy M. R. i neurologa T. P.. Opinia ta jest enigmatyczna, pomija też fakt występowania u odwołującego zaników mięśni i wpływu schorzenia kręgosłupa na możliwość wykonywania pracy fizycznej krojczego oraz pracy umysłowej, wymagającej długotrwałego przyjmowania pozycji siedzącej. Zaniki mięśni musiały zaś już istnieć w dacie badania przez w/w biegłych (18.07.2015r.), gdyż nie mogły powstać w tak krótkim czasie, jaki upłynął do czasu badania przez drugi zespół biegłych (07.11.2015r.).

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż oceniając stan zdrowia M. W. należy oprzeć się na opinii biegłych: neurologa M. B., kardiologia K. S. i ortopedy J. S., którzy stwierdzili częściową niezdolność do pracy. Opinia ta jest szczegółowa i w sposób wyczerpujący został w niej opisany stan zdrowia odwołującego, w tym wyniki badania przedmiotowego i dane z dokumentacji lekarskiej. Biegli ci stwierdzili częściową niezdolność do pracy od daty wypełnienia druku N 9 - 26.01.2015r., na okres 1 roku od daty badania przez biegłych. Odwołujący przez tych biegłych był badany w dniu 07.11.2015r. Z opinii wynika, iż M. W. jest nieprzerwanie niezdolny do pracy od 26.01.2015r. do chwili badania przez biegłych (07.11.2015r.). Ponieważ odwołujący wniosek o rentę złożył w dniu 23.02.2015r., to prawo do tego świadczenia przysługiwało mu od miesiąca złożenia wniosku.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał M. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od miesiąca złożenia wniosku, tj. od 01.02.2015r. do 07.11.2015r.

W pkt 2 wyroku Sąd stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Zgodnie z art. 118 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120. Przepis art. 118 ust. 1a stanowi zaś, że w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego. W niniejszej sprawie ostatnią okolicznością niezbędną do wydania decyzji było ustalenie niezdolności do pracy M. W. i okresu trwania tej niezdolności. Ponieważ drugi zespół biegłych orzekających w sprawie opierał się także na nowej dokumentacji medycznej, złożonej dopiero przed Sądem, która pozwoliła na ustalenie częściowej niezdolności wcześniejszej niż przyjął ZUS, organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie niezdolności do pracy odwołującego w toku postępowania przed tym organem.

O kosztach zastępstwa prawnego orzeczono w oparciu o § 11 ust. 2 w zw. z § 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Ustalając wysokość wynagrodzenia pełnomocnika na 60 zł Sąd miał na uwadze, że w sprawie przeprowadzono 2 rozprawy, przy czym istotą sporu była niezdolność do pracy odwołującego, podlegająca rozstrzygnięciu w oparciu o opinię biegłych lekarzy, dlatego nakład pracy pełnomocnika nie uzasadniał przyznania wynagrodzenia w większej kwocie.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.