Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Bożena Beata Bielska
Protokolant:	sekretarz sądowy Ewelina Asztemborska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2014r. w O.

sprawy z odwołania L. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania L. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 25.04.2014r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje L. D. prawo do emerytury od dnia 1 kwietnia 2014 roku,

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

L. D.wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.z dnia 25.04.2014r., znak: (...) odmawiającej mu prawa do emerytury.

W uzasadnieniu wniósł o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia: w Zakładzie (...) w (...).07.1984r. do 31.12.1993r. i w Spółdzielni (...) w C. od 01.01.1994r. do 31.12.1998r. Wskazał, iż w okresach tych wykonywał prace polegające na konserwacji urządzeń oczyszczalni i przepompowni ścieków a ZUS niesłusznie nie zaliczył mu tych okresów do pracy w szczególnych warunkach.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że na dzień 01.01.1999r. odwołujący udowodnił ogólny okres pracy wynoszący 27 lat 8 miesięcy i 6 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Zdaniem organu rentowego L. D. nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 1 rok 11 miesięcy i 14 dni. Do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresów zatrudnienia w Zakładzie (...) w C. i w Spółdzielni (...) w C., ponieważ w świadectwach pracy w szczególnych warunkach nie został określony charakter pracy ściśle wg Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W toku postępowania L. D. złożył kolejne świadectwo pracy w szczególnych warunkach, wystawione przez Spółdzielnię (...) w C., potwierdzające okres pracy w szczególnych warunkach od 01.01.1994r. do 31.12.1998r. Na podstawie tego świadectwa ZUS wydał decyzję z dnia 15.07.2014r., w której uwzględniono odwołującemu w/w okres pracy w szczególnych warunkach, co dało łącznie okres w wymiarze 6 lat, 11 miesięcy i 3 dni, jednak ponownie odmówiono odwołującemu prawa do emerytury, bowiem w dalszym ciągu nie wykazał 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 08.04.2014r. L. D. złożył w ZUS wniosek o ustalenie uprawnień do emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Po rozpoznaniu tego wniosku organ rentowy uznał za udowodniony na dzień 01.01.1999r. ogólny okres pracy wynoszący 27 lat 8 miesięcy i 6 dni okresów składkowych i nieskładkowych. ZUS uznał nadto, że odwołujący udowodnił okres pracy w szczególnych warunkach jedynie w wymiarze 1 rok 11 miesięcy i 14 dni, dlatego zaskarżoną decyzją z dnia 25.04.2014r. odmówił L. D. prawa do wcześniejszej emerytury.

W ocenie Sądu odwołanie od decyzji z dnia 25.04.2014r. jest zasadne.

Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura, jeżeli ubezpieczony spełnił łącznie następujące warunki:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa,

- w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej, tj. 01.01.1999r., udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 dla mężczyzn oraz okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, wynoszący co najmniej 15 lat.

Według przepisu § 2 ust. l w/w Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należało uznać, że rozstrzygnięcie w sprawie było uzależnione od wykazania przez L. D. 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Wnosząc odwołanie od tej decyzji L. D. wniósł o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia: w Zakładzie (...) w (...).07.1984r. do 31.12.1993r. i w Spółdzielni (...) w C. od 01.01.1994r. do 31.12.1998r.

Ostatecznie jednak przedmiotem badania był jedynie okres zatrudnienia w Zakładzie (...) w (...).07.1984r. do 31.12.1993r. W toku postępowania L. D. złożył bowiem kolejne świadectwo pracy w szczególnych warunkach, wystawione przez Spółdzielnię (...) w C., potwierdzające okres pracy w szczególnych warunkach od 01.01.1994r. do 31.12.1998r. Na podstawie tego świadectwa ZUS wydał decyzję z dnia 15.07.2014r., w której uwzględniono odwołującemu w/w okres pracy w szczególnych warunkach, co dało łącznie okres w wymiarze 6 lat, 11 miesięcy i 3 dni, jednak ponownie odmówiono odwołującemu prawa do emerytury, bowiem w dalszym ciągu nie wykazał 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

W ocenie Sądu do pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć sporny okres zatrudnienia w Zakładzie (...) w (...).07.1984r. do 31.12.1993r.

Na okoliczność pracy odwołującego w w/w zakładach Sąd dopuścił dowód z akt emerytalnych odwołującego, jego akt osobowych oraz z zeznań odwołującego.

L. D. na rozprawie w dniu 16.09.2014r. zeznał, iż w Zakładzie (...) w C. pracował jako operator urządzeń w oczyszczalni ścieków przy obsłudze i konserwacji urządzeń. Obsługiwał m.in. kolektory ścieków, maszyny do oczyszczania ścieków i reduktory. Odwołujący wskazywał, iż w Zakładzie (...) w C. wykonywał te same czynności co w Spółdzielni (...) w C., bowiem Spółdzielnia (...) przejęła oczyszczalnię ścieków, dlatego w obu tych zakładach faktycznie czynności wykonywał w tym samym miejscu.

Sąd dał wiarę w/w zeznaniom odwołującego, bowiem znalazły one potwierdzenie w świadectwach pracy i jego aktach osobowych z okresu zatrudnienia w (...) w C.. Akt te zostały nadesłane przez Spółdzielnię (...) w C., bowiem zostały tam przekazane przez (...).

W aktach tych znajduje się m.in. umowa o pracę i angaże, w których wskazano stanowisko maszynisty przepompowni ścieków. Takie samo stanowisko wskazano w angażach oraz oświadczeniu odwołującego z dnia 09.06.1986r. o odbyciu przeszkolenia zakresu bhp. Akta odwołującego z okresu zatrudnienia w (...) w C. znajdują się w jednej teczce z aktami z okresu zatrudnienia w Spółdzielni (...) w C.. W aktach tych znajduje się też zakres czynności na stanowisku maszynisty przepompowni ścieków z okresu zatrudnienia w w/w Spółdzielni. Wskazano w nim, iż odwołujący obsługuje urządzenia przepompowni ścieków oraz dokonuje ich konserwacji i napraw. Ponieważ więc L. D. w latach 1984-1998 wykonywał faktycznie pracę w tym samym miejscu, należy uznać, iż zakres jego obowiązków był taki sam w Spółdzielni, jak i w (...).

L. D.w dniu 01.07.2014r. złożył do ZUS świadectwo pracy w szczególnych warunkach, wystawione przez Spółdzielnię (...)w C.i wskazujące, iż wykonywał pracę oczyszczania ścieków i filtrów otwartych, wymienioną w Wykazie A Dział IX poz. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W świadectwie tym wskazano nadto, iż odwołujący wykonywał pracę na stanowisku maszynisty maszyn i urządzeń przepompowni i oczyszczalni ścieków, wymienionym w wykazie A dziale IX poz. 2 pkt 2, stanowiącym załącznik do uchwały nr (...) Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni (...)z dnia 27.06.1983r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach. Świadectwo to zostało uznane przez ZUS za prawidłowe.

Ponieważ w Zakładzie (...) w (...).07.1984r. do 31.12.1993r. L. D. wykonywał taką samą pracę, jak w Spółdzielni (...) w C., należy ją zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach jako wymienioną w wykazie A, Dział IX, poz. 2 stanowiącego załącznik Nr 1 do Rozporządzenia Rady Ministrów z 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Uwzględnienie spornego okresu pracy w Zakładzie (...)w (...).07.1984r. do 31.12.1993r. (9 lat i 6 miesięcy) skutkuje wykazaniem przez odwołującego wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach, gdyż łącznie z uwzględnionym ostatecznie przez ZUS okresem 6 lat , 11 miesięcy i 14 dni wyniesie on 16 lat 5 miesięcy i 14 dni. Odwołujący pełnia także pozostałe przesłanki konieczne do uzyskania prawa do emerytury według przepisów art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Osiągnął bowiem w dniu (...) wiek 60 lat i legitymuje się 25-letnim ogólnym stażem pracy.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję ZUS 25.04.2014r. i przyznał L. D. prawo do emerytury od dnia 01.04.2014r., tj. od miesiąca złożenia wniosku.

W pkt 2 wyroku Sąd stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zgodnie z art. 118 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120.

Przepis art. 118 ust. 1a stanowi zaś, że w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

W niniejszej sprawie ostatnią okolicznością niezbędną do wydania decyzji było ustalenie 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, a w szczególności ustalenie charakteru pracy w Zakładzie (...) w C.. Ponieważ złożone przez odwołującego świadectwo pracy w szczególnych warunkach zawierało braki formalne, konieczne było przeprowadzenie postępowania sądowego a zebrane w jego toku zeznania odwołującego i dane uzyskane z jego akt osobowych pozwoliły na ustalenie rodzaju wykonywanych przez niego czynności. W tej sytuacji ZUS nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie okresu pracy w szczególnych warunkach w toku postępowania przed tym organem.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.