Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Ostrołęce

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy	w Ostrołęce	Wydział III
Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodnicząca: SSO Grażyna Załęska-Bartkowiak

Protokolant: sekretarz sądowy Emilia Kowalczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2013 r. w O.

sprawy z odwołania E. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania E. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 3 października 2012 r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje E. D. prawo do emerytury począwszy od dnia 10.08.2012r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 03.10.2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił E. D. prawa do emerytury.

E. D. wniósł odwołanie od tej decyzji . Stwierdził, że pracował jako traktorzysta w okresie od dnia 04.02.1979r. do dnia 31.08.1988r. w Zakładzie (...) przy Wojewódzkim Szpitalu (...).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że E. D. nie spełnia warunków do przyznania wcześniejszej emerytury, o których mowa w art.184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż pomimo osiągnięcia wymaganego wieku emerytalnego 60 lat i legitymowania się 25-letnim ogólnym stażem pracy, nie posiada wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 8 lat, 10 miesięcy i 8 dni.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 19.07.2012r. E. D. złożył w Oddziale ZUS wniosek o emeryturę z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Po rozpoznaniu tego wniosku ZUS uznał, że E. D. osiągnął wymagany wiek emerytalny 60 lat, na dzień 01.01.1999r. legitymuje się on łącznym stażem pracy w wymiarze 25 lat, tj. 24 lata, 8 miesięcy i 11 dni okresów składkowych, 3 miesiące i 15 dni okresów nieskładkowych oraz 1 rok, 11 miesięcy i 14 dni okresów uzupełniających. Jednakże ZUS uznał, że E. D. nie przepracował 15 lat w szczególnych warunkach. ZUS uznał z tego tytułu 8 lat, 10 miesięcy i 8 dni.

E. D.urodził się dnia (...)Zatem podstawą ubiegania się przez niego o prawo do emerytury jest art.184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń (tekst jedn. Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) w zw. z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Zgodnie z tymi przepisami prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po 31.12.1948r., jeżeli:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa,

- rozwiązał stosunek pracy, w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem,

- w dniu 01.01.1999r. udowodnił 25-letni okres składkowy i nieskładkowy, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W przedmiotowej sprawie spór początkowo sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy odwołujący zgromadził 15 lat pracy w szczególnych warunkach na dzień 01.01.1999r. Jednakże w toku postępowania konieczna była także analiza, czy odwołujący zgromadził 25 lat ogólnego stażu pracy.

Odwołujący wykazywał w przedmiotowym postępowaniu, że pracował w szczególnych warunkach jako traktorzysta w okresie od dnia 04.02.1979r. do dnia 31.08.1988r. w Zakładzie (...) przy Wojewódzkim Szpitalu (...) w O..

ZUS uznał odwołującemu ten okres pracy do stażu ogólnego na podstawie zeznań świadków. Akta osobowe nie zachowały się, albowiem uległy spaleniu podczas pożaru budynku administracyjnego szpitala. Nie uznał natomiast tego okresu jako pracy wykonywanej w szczególnych warunkach ze względu na brak dokumentacji.

W ocenie Sądu niezwykle cennym źródłem dowodowym są dokumenty znajdujące się aktach osobowych kolejnego pracodawcy tj. Spółdzielni Pracy (...) w O.. Znajduje się w nich bowiem świadectwo pracy z zatrudnienia u tego pracodawcy, w którym wpisano, że E. D. kwituje odbiór świadectw pracy wydanych przez Zakład (...) przy Wojewódzkim Szpitalu (...) w O., a dotyczących zatrudnienia w następujących okresach: od dnia 17.04.1979r. do dnia 31.05.1984r. oraz od dnia 05.06.1985r. do dnia 31.08.1988r. (k.17v akt przy piśmie k.20). Analogiczne okresy zatrudnienia w Zakładzie (...) przy w Wojewódzkim Szpitalu (...) w O. wynikają także z kwestionariusza osobowego znajdującego się w tych aktach (k.5v w/w akt). Z kwestionariusza wynika ponadto, że w w/w okresach odwołujący był kierowcą. Nadto ze wskazanych powyżej obu dokumentów wynika, że w okresie od dnia 01.06.1984r. do dnia 04.06.1985r. E. D. pracował w Wojewódzkim Zarządzie Inwestycji Rolniczych w O..

Mając na uwadze treść tych dokumentów, Sąd uznał, że w Zakładzie (...) przy w Wojewódzkim Szpitalu (...) w O. E. D. pracował w okresach od dnia 17.04.1979r. do dnia 31.05.1984r. (5 lat, 1 miesiąc i 14 dni) oraz od dnia 05.06.1985r. do dnia 31.08.1988r. (3 lata, 2 miesiące i 23 dni). Łącznie okresy te wynoszą 8 lat, 4 miesiące i 7 dni.

Co do charakteru pracy odwołującego w tych okresach Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków T. B. (k.15-16) i B. R. (k.16) oraz zeznania odwołującego E. D.. Z ich zeznań wynika, że podczas zatrudnienia w Zakładzie (...) przy w Wojewódzkim Szpitalu (...) w O. E. D. pracował jako traktorzysta. Zakład ten nie miał na stanie samochodów ciężarowych, tylko jeden, a następnie dwa ciągniki, którymi przewożone były materiały budowlane. Przewożono je z całej Polski, a następnie rozwożono je po okolicznych budowach. Dlatego praca odwołującego jako traktorzysty świadczona była przez niego w pełnym wymiarze czasu pracy i stale.

Sąd miał na uwadze, że świadek T. B. była w tych okresach główną księgową, sporządzała listy płac i z tego kojarzyła stanowisko odwołującego. Natomiast świadek B. R. piastował kierownicze stanowiska i odwołujący okresowo mu podlegał i rozliczał z nim paliwo. Wobec powyższego świadkowie mieli wiedzę na temat stanowiska pracy odwołującego u tego pracodawcy. Okoliczność, że pomylili się co do okresu jego pracy, nie dyskredytuje zdaniem Sądu w całości zeznań tych świadków. Należy bowiem mieć na uwadze, że od spornego okresu upłynęło kilkadziesiąt lat. Nadto Sąd czyniąc ustalenia, na jakim stanowisku pracował wówczas odwołujący, dał wiarę zeznaniom samego odwołującego. Sąd miał bowiem na uwadze, że odwołujący – zeznając o innych okresach, co do których także nie zachowały się dokumenty – szczerze przyznał, że jeździł na Ż., co nie jest pracą wykonywaną w szczególnych warunkach, a zatem było to zeznanie dla niego niekorzystne. Dlatego Sąd uznał, że odwołujący szczerze opisuje stanowiska, na których pracował podczas całej swej kariery zawodowej, w tym także w spornym okresie.

Z tych względów Sąd uznał, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazuje, że E. D. u w/w pracodawcy pracował jako kierowca ciągnika. Jest to stanowisko wyszczególnione w wykazie A, dziale VIII, poz. 3 w/w rozporządzenia. Łączny okres zatrudnienia na tym stanowisku u tego pracodawcy wyniósł 8 lat, 4 miesiące i 7 dni.

Ponieważ z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych dotyczących zatrudnienia E. D. w Przedsiębiorstwie (...) w O. wynikało, że wystawione przez tego pracodawcę świadectwo zwykłe z dnia 31.03.2004r. znajdujące się w aktach kapitału początkowego jak również okresy wynikające ze świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 08.05.2012r. nie mają żadnego pokrycia w dokumentach zgromadzonych w tych aktach (k.9 a.e.) – Sąd dokonał samodzielnej analizy zarówno stażu ogólnego zatrudnia odwołującego u tego pracodawcy jak i okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych z pierwszego zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w O. wynika, że E. D. został przyjęty do tej pracy z dniem 24.07.1970r. na stanowisko robotnika budowlanego i pracował na tym stanowisku do dnia 01.08.1972r. Następnie od dnia 02.08.1972r. podjął pracę w C. i pracował tam do 18.03.1975r. Ponownie został przyjęty do (...) od dnia 07.04.1975r. na stanowisko robotnika budowlanego i pracował na nim do dnia 08.11.1975r. (k.16 i 18 akt osobowych przy piśmie k.24). Okres ten nie jest uwzględniony przez ZUS przy obliczaniu ogólnego stażu pracy.

Kolejny raz E. D. podjął zatrudnienie w Przedsiębiorstwie (...) w O. dnia 09.05.1994r. na stanowisku betoniarza. Została wówczas zawarta umowa o pracę na czas określony do dnia 31.08.1994r. Następnie E. D. zawierał kolejne umowy o pracę na czas określony, a wszystkie na stanowisko betoniarza. Podczas trwania umowy obowiązującej w okresie od dnia 01.03.1995r. do dnia 31.08.1995r. rozwiązano z E. D. umowę o pracę w trybie art.52 kp z uwagi na fakt, że znajdował się pod wpływem alkoholu w pracy. Rozwiązanie tej umowy nastąpiło z dniem 14.04.1995r. Następnie w aktach osobowych pojawia się umowa o pracę na czas określony od dnia 01.08.1995r. Zdaniem Sądu świadczy to o tym, że z tą datą ponownie nawiązano z odwołującym stosunek pracy. Wszak poprzednia umowa miała trwać do dnia 31.08.1995r. Skoro kolejna umowa rozpoczyna się od dnia 01.08.1995r., to oznacza to, iż w okresie od dnia 15.04.1995r. do dnia 31.07.1995r. E. D. nie był pracownikiem (...) S.. Jest to o tyle istotne, że w świadectwie pracy, na którym oparł się ZUS, widnieje zapis, że odwołujący pracował w okresie od dnia 01.09.1994r. do dnia 14.04.1995r., a zatem pominięto pierwszą umowę o pracę. Natomiast kolejny okres wynikający z tego świadectwa – to okres od dnia 09.05.1995r. do dnia 30.01.2001r. Początkowa data tego okresu nie ma żadnego uzasadnienia w dokumentach znajdujących się w aktach osobowych odwołującego. Można jedynie zakładać, że jest efektem pomyłki związanej z pierwotną datą rzeczywistego zatrudnienia tj.09.05.1994r.

Jak wynika z kolejnych umów o pracę – E. D. zawierał od dnia 01.08.1995r. umowy o pracę na stanowisko betoniarza i pracował na tym stanowisku do dnia 31.12.1998r.

Mając na uwadze dokumenty opisane powyżej, Sąd uznał, że E. D. pracował w (...) S. w okresach od dnia 09.05.1994r. do dnia 14.04.1995r. (11 miesięcy i 7 dni) i od dnia 01.08.1995r. do dnia 31.12.1998r. (3 lata i 5 miesięcy) na stanowisku betoniarza. Jest to okres wynoszący łącznie 4 lata,4 miesięcy i 7 dni. Jest to okres, który winien być w takim rozmiarze zaliczony do ogólnego stażu pracy jak i pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, albowiem praca betoniarza wymieniona jest w wykazie A, dziale V, poz.4 w/w rozporządzenia.

Ponadto Sąd dodatkowo zaliczył odwołującemu do stażu ogólnego zatrudnienie w okresie od dnia 01.06.1984r. do dnia 04.06.1985r. w Wojewódzkim Zarządzie Inwestycji Rolniczych w O.. Z zapisu znajdującego się na świadectwie pracy ze Spółdzielni Pracy (...) w O. wynika bowiem, że odwołujący kwituje uprzednio złożone tam świadectwo pracy dotyczące zatrudnienia we wskazanym powyżej okresie. Analogiczny okres zatrudnienia u tego pracodawcy wynika także z kwestionariusza osobowego wypełnionego przy przyjmowaniu się do pracy u tego pracodawcy. Z zeznań odwołującego wynika, że w tym okresie był kierowcą Ż.. Brak jest zatem podstaw do zaliczenia tego okresu do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach. Okres ten wynosi 1 rok i 4 dni.

Pozostałe okresy, które zaliczył ZUS do stażu ogólnego i szczególnego, nie wzbudziły wątpliwości w świetle zebranego materiału dowodowego.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd dokonał obliczeń stażu ogólnego i pracy w szczególnych warunkach E. D..

Do ogólnego stażu pracy E. D. Sąd zaliczył zatem zatrudnienie: od dnia 24.07.1970r. do dnia 01.08.1972r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w O. (2 lata i 9 dni), od dnia 02.08.1972r. do dnia 18.03.1975r. w C. (2 lata, 7 miesięcy i 18 dni), od dnia 07.04.1975r. do dnia 08.11.1975r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w O. (7 miesięcy i 2 dni), od dnia 01.09.1976r. do dnia 31.05.1977r. GS (...) w B. (9 miesięcy), od dnia 10.08.1977r. do dnia 01.02.1979r. w (...) w O. (1 rok, 5 miesięcy i 23 dni), od dnia 17.04.1979r. do dnia 31.05.1984r. w Zakładzie (...) przy w Wojewódzkim Szpitalu (...) w O. (5 lat, 1 miesiąc i 14 dni), od dnia 01.06.1984r. do dnia 04.06.1985r. w Wojewódzkim Zarządzie Inwestycji Rolniczych w O. (1 rok i 4 dni), od dnia 05.06.1985r. do dnia 31.08.1988r. w Zakładzie (...) przy w Wojewódzkim Szpitalu (...) w O. (3 lata, 2 miesiące i 23 dni), od dnia 01.09.1988r. do dnia 23.04.1989r. w Wojewódzkim Szpitalu (...) w O. (7 miesięcy i 23 dni), od dnia 24.04.1989r. do dnia 30.09.1991r. w Spółdzielni Pracy (...) w O. (2 lata, 5 miesięcy i 7 dni), od dnia 01.10.1991r. do dnia 30.11.1992r. pobierał zasiłek dla bezrobotnych (1 rok i 2 miesiące), od dnia 09.05.1994r. do dnia 14.04.1995r. (11 miesięcy i 7 dni) oraz od dnia 01.08.1995r. do dnia 31.12.1998r. (3 lata i 5 miesięcy) w (...) S..

Łącznie okresy te wynoszą: 25 lat, 5 miesięcy i 10 dni, przy czym w tym znajdują się okresy nieskładkowe w rozmiarze 3 miesiące i 15 dni. Zatem E. D. zgromadził według obliczeń Sądu: 25 lat, 1 miesiąc i 25 dni okresów składkowych, 3 miesiące i 15 dni okresów nieskładkowych oraz 1 rok, 11 miesięcy i 14 dni okresów uzupełniających.

Do okresów pracy w szczególnych warunkach Sąd zaliczył natomiast odwołującemu następujące okresy: od dnia 02.08.1972r. do dnia 18.03.1975r. w C. (2 lata, 7 miesięcy i 18 dni), od dnia 01.09.1976r. do dnia 31.05.1977r. GS (...) w B. (9 miesięcy), od dnia 10.08.1977r. do dnia 01.02.1979r. w (...) w O. (1 rok, 5 miesięcy i 23 dni), od dnia 17.04.1979r. do dnia 31.05.1984r. (5 lat, 1 miesiąc i 14 dni) i od dnia 05.06.1985r. do dnia 31.08.1988r. (3 lata, 2 miesiące i 23 dni) w Zakładzie (...) przy w Wojewódzkim Szpitalu (...) w O., od dnia 09.05.1994r. do dnia 14.04.1995r. (11 miesięcy i 7 dni) oraz od dnia 01.08.1995r. do dnia 31.12.1998r. (3 lata i 5 miesięcy) w (...) S..

Łącznie okresy te wynoszą 17 lat,6 miesięcy i 25 dni.

Mając to wszystko na uwadze Sąd uznał, że E. D. spełnia wszystkie przesłanki do uzyskania prawa do emerytury: dnia 10.08.2012r. ukończył 60 lat, nie ma zgromadzonych środków na OFE i rozwiązał stosunek pracy w 2004r., na dzień 01.01.1999r. zgromadził ponad 25 lat ogólnego stażu pracy oraz ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Ponieważ E. D. złożył wniosek o emeryturę dnia 19.07.2012r., zatem stosownie do treści art.129 ust.1 w/w ustawy – Sąd przyznał odwołującemu prawo do emerytury od dnia 10.08.2012r., czyli od ukończenia 60 lat.

Wobec powyższego Sąd na mocy art.217§3 kpc oddalił wniosek dowodowy odwołującego o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka J. B. na okoliczność charakteru pracy odwołującego w Zakładzie (...) przy w Wojewódzkim Szpitalu (...) w O.. Sąd uznał bowiem, że sporne okoliczności zostały już w sprawie wyjaśnione.

Mając to na uwadze Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję na mocy art.477 ¹⁴§2 kpc.

Stosownie do treści art.118 ust.1 a w/w ustawy – Sąd, orzekając o prawie do emerytury, ma obowiązek stwierdzenia, czy organ rentowy ponosi lub nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji i przyznanie tego prawa na etapie postępowania administracyjnego. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie ZUS nie ponosi takiej odpowiedzialności. Dopiero bowiem szczegółowe postępowanie przed Sądem wykazało, czy odwołujący zgromadził 25 lat ogólnego stażu pracy oraz 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Wobec powyższego w tym zakresie Sąd orzekł na mocy art.118 ust.1 a w/w ustawy.